Barierki szczeblinkowe U-11a
Barierki szczeblinkowe U-11a należą do urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego stosowanych w celu zabezpieczenia ruchu pieszych i rowerzystów. Gdzie powinny być stosowane i jakie wymagania muszą spełniać?
Zabezpieczenie ruchu pieszych i rowerzystów
Infrastruktura drogowa powinna być zaprojektowana w sposób, który zapewnia bezpieczeństwo wszystkim uczestnikom ruchu, w tym pieszym i rowerzystom, którzy są najbardziej narażeni na skutki wypadków. Jednym z urządzeń BRD służących ich ochronie, stosowanych w celu wyeliminowania lub ograniczenia niebezpieczeństwa, na jakie są narażeni, są barierki szczeblinkowe typu U-11a (balustrady U-11a).
Po co montuje się bariery szczeblinkowe?
Bariery szczeblinkowe to urządzenia BRD stosowane w celu ochrony pieszych i rowerzystów poruszających się po ciągach komunikacyjnych położonych na podwyższeniu. Ich głównym zadaniem jest ograniczenie dostępu do krawędzi podwyższonej nawierzchni oraz zapobieganie przypadkowemu spadnięciu z wysokości, co mogłoby skutkować poważnymi obrażeniami.
Stosuje się je w miejscach, gdzie różnica poziomów pomiędzy drogą a terenem przekracza 0,5 metra. Zgodnie z przepisami balustrady umieszcza się:
- na mostach, na których dopuszczony jest ruch pieszy,
- na przepustach bez barier (jeśli różnica wysokości pomiędzy poboczem a poziomem cieku jest większa niż 1,8 metra),
- na schodach z nasypów lub pochylniach,
- w otoczeniu wejść i wjazdów do podziemia znajdujących się w strefie ruchu pieszego,
- w innych przypadkach – jeśli istnieje konieczność ochrony przed spadnięciem lub upadkiem.
Konstrukcja i parametry barierek szczeblinkowych
Bariery szczeblinkowe mają dość prostą budowę – wykonane są pionowych szczebli osadzonych w solidnej ramie. Zgodnie z przepisami rozstaw pionowych elementów powinien być nie większy niż 0,14 metra. Z kolei dolny element konstrukcji balustrady U-11a, który łączy szczebliny, nie może znajdować się powyżej 0,12 metra od poziomu chodnika. Standardowa wysokość barierek (licząc od podłoża) to 110 centymetrów. Do produkcji stosuje się najczęściej stal ocynkowaną. Materiał jest odporny na działanie warunków atmosferycznych i korozję.
Barwy barier ustala zarządca drogi, dlatego ich kolorystyka może różnić się w zależności od lokalizacji oraz przyjętych standardów estetycznych i funkcjonalnych na danym odcinku. Najczęściej spotykane są barwy kontrastowe, takie jak biało-czerwone lub żółto-czarne, które zwiększają widoczność barier, a tym samym bezpieczeństwo. Barwy bardziej neutralne, np. szarości, mogą lepiej pasować w miejscach o charakterze historycznym, gdzie integracja z otoczeniem stanowi wysoki priorytet. Bardzo często bariery są uzupełniane o elementy odblaskowe, co może być szczególnie istotne w miejscach niebezpiecznych lub słabo oświetlonych po zmroku.
Barierki o takiej konstrukcji skutecznie oddzielają tereny o różnych poziomach, a przy tym nie ograniczają widoczności.
Inne urządzenia do zabezpieczenia ruchu pieszych i rowerzystów
Do zabezpieczenia ruchu pieszych i rowerzystów stosuje się także inne urządzenia BRD. Różnią się konstrukcją i funkcją. To m.in.:
- balustrady pełnościenne,
- poręcze (dla zabezpieczenia ruchu pieszych przy zejściach lub pochylniach),
- barieroporęcze (w miejscach, gdzie nie ma możliwości oddzielnego stosowania barier i balustrad),
- ogrodzenia segmentowe U-12a i ogrodzenia łańcuchowe U-12b (stosowane w celu ochrony i oddzielenia pieszych od jezdni, uniemożliwienie im przechodzenia przez jezdnie w miejscach niedozwolonych, skanalizowania ruchu pieszych),
- słupki blokujące U-12c (stosowane, aby uniemożliwić pojazdom wjazd na chodniki i ciągi piesze lub rowerowe).
Barierki szczeblinkowe – FAQ
Barierki szczeblinkowe (bariery chodnikowe typu U-11a) to urządzenia BRD składające się z pionowych szczebli osadzonych w ramie, stosowane w celu ochrony pieszych i rowerzystów przed upadkiem z wysokości. Montuje się je w miejscach, gdzie różnica poziomów pomiędzy drogą a terenem przekracza 0,5 metra.
Zgodnie z przepisami barierki szczeblinkowe powinny być w miejscach, gdzie powierzchnia, po której odbywa się ruch (np. chodnik, ścieżka rowerowa, ciąg pieszo-rowerowy) położona jest powyżej 0,5 metra od poziomu terenu.
Nie ma jednego obowiązującego koloru. Barwy barier szczeblinkowych typu U-11a ustala zarządca drogi. Chociaż często wybiera się kontrastowe kombinacje (biało-czerwone, żółto-czarne), w miejscach, w których ważna jest estetyka, można stosować inne, bardziej neutralne warianty kolorystyczne, np. szarości.
