Odzież chroniąca przed wysoką temperaturą
Spawacze, strażacy, pracownicy hut czy zakładów metalurgicznych to tylko niektóre grupy zawodowe, które podczas pracy narażone są na oddziaływanie wysokiej temperatury. Czynniki gorące mogą powodować poparzenia i prowadzić do trwałego uszczerbku na zdrowiu lub nawet utraty życia. Odzież chroniąca przed wysoką temperaturą powinna być dobrana do poziomu zagrożeń, a także do rodzaju wykonywanej pracy.
Czynniki gorące
Aby odzież chroniąca przed wysoką temperaturą spełniała dobrze swoją rolę, należy określić wszystkie niebezpieczne czynniki, które występują w miejscu pracy. Czynniki gorące mogą występować w jednej lub w wielu postaciach. Zaliczamy do nich:
- płomień,
- promieniowanie podczerwone,
- promieniowanie ultrafioletowe,
- ciepło konwekcyjne,
- ciepło kontaktowe,
- rozpryski stopionych metali,
- duże ilości płynnych metali.
Norma PN-EN ISO 14116:2015-12
Odzież spełniająca wymagania normy PN-EN ISO 14116:2015-12 (Odzież ochronna — Ochrona przed płomieniem — Materiały, zestawy materiałów i odzież o ograniczonym rozprzestrzenianiu płomienia) przeznaczona jest dla pracowników, którzy narażeni są na przypadkowy kontakt z płomieniem, ale nie są narażeni na inne rodzaje czynników gorących. Norma wprowadza 3 poziomy ograniczonego rozprzestrzeniania płomienia, przy czym 1 to najniższy stopień ochrony, a 3 – najwyższy.
Odzież spawalnicza
Osobne wymagania dla odzieży spawalniczej zostały określone w normie PN-EN ISO 11611:2015-11.
Odzież chroniąca przed wysoką temperaturą – norma PN-EN ISO 11612:2015-11
Wymagania, jakie powinna spełniać odzież chroniąca przed wysoką temperaturą, określone zostały w normie PN-EN ISO 11612:2015-11.
Odzież zgodna z wymaganiami tej normy przeznaczona jest dla pracowników, którzy narażeni są na kontakt z płomieniem i oddziaływanie przynajmniej jednego, innego niebezpiecznego czynnika gorącego lub kilku takich czynników jednocześnie. Ubrania te nie służą do ochrony przed gorącymi cieczami.
Odporność na czynniki gorące – oznaczenia
Odporność odzieży na dany rodzaj czynnika oznaczona jest kodem literowy:
- B – odporność na ciepło konwekcyjne;
- C – odporność na promieniowanie cieplne;
- F – odporność na ciepło kontaktowe;
- odporność na duże rozpryski płynnych metali – D dla aluminium, E dla żelaza.
Odporność na czynniki gorące podaje się w klasach – im wyższa klasa, tym odzież zapewnia wyższy poziom ochrony. Odzież chroniąca przed wysoką temperaturą powinna dodatkowo charakteryzować się ograniczoną zdolnością do rozprzestrzeniania płomienia (i być oznaczona literą A). Materiały, z których zrobione są ubrania ochronne nie mogą się palić, topić, nie mogą tworzyć się na nich dziury, nie powinny również dawać płonących lub stopionych szczątków.
Odzież chroniąca przed wysoką temperaturą – dobór
Dobór odpowiedniej odzieży chroniącej przed wysoką temperaturą zależy od warunków pracy, czynników, które stanowią zagrożenie oraz od tego, jaki jest poziom narażenia na ich oddziaływanie. Ważne, by odzież pokrywała całe ciało i dawała swobodę ruchów. Metalowe zapięcia ( np. suwaki, zatrzaski) powinny być zakryte.
Jeżeli pracownik narażony jest na stosunkowo niski poziom promieniowania cieplnego (do 2 kW/m2), a temperatura wynosi poniżej 50°C, do produkcji odzieży ochronnej wykorzystywane są materiały z włókien aramidowych (np. Kevlar) albo tkaniny modyfikowane chemicznie. Przy większym oddziaływaniu promieniowania cieplnego (do 20 kW/m2) odzież chroniąca przed wysoką temperaturą powinna być wykonana z materiałów aluminizowanych, które odbijają promieniowanie cieplne. Natomiast jeśli natężenie promieniowania przekracza 20 kW/m2, odzież powinna składać się z zewnętrznej warstwy (materiał aluminizowany z włókien aramidowych, szklanych, bawełny, wiskozy, wełny – impregnowanychniepalnie) i warstwy wewnętrznej, z bawełny lub wełny, również impregnowanych niepalnie.
